Τα αχτύπητα πεμπτάκια του Ε2

Καλό Πάσχα - Ευχές από το Ε2



 Πιάσε το όνειρο!  Είναι στο χέρι σου!

Εμείς οι μαθητές και οι μαθήτριες του Ε2 εκφράσαμε τα όνειρά μας και τα αποτυπώσαμε στην παρακάτω αφίσα.

Εργασία στο μάθημα των Εικαστικών.


Η αξία της ανακύκλωσης

Στο μάθημα των Εικαστικών δημιουργήσαμε τη δική μας φανταστική πόλη. Αφού αποφασίσαμε τι θα υπάρχει στην πόλη μας, χωριστήκαμε σε ομάδες, με την κάθε ομάδα να έχει αναλάβει ένα κομμάτι της πόλης. Σας παρουσιάζουμε την φανταστική μας πόλη.





*********************************************************************

Αχάια Κλάους

Η Αχάια Κλάους βρίσκεται σε έναν λόφο και ιδρύθηκε το 1861 από τον Βαυαρό  Gustαvo Clauss που ήρθε στην Πάτρα το 1854 για να εργαστεί σε μία γερμανική εταιρία εξαγωγής σταφίδας. Σε μία από τις εξορμήσεις του γνώρισε την περιοχή και εντυπωσιάστηκε από το μαγευτικό τοπίο και τον αμπελώνα της. Αρχικά αγόρασε ένα αμπέλι 60 μόλις στρεμμάτων και τελικά δημιούργησε το κάστρο/ οινοποιείο που διατηρείται έως σήμερα. 

Η εταιρεία ασχολήθηκε κατά κύριο λόγο με την παραγωγή οίνων, κονιάκ, βερμούτ και μαυροδάφνης η οποία παραμένει το εμβληματικό προϊόν του οινοποιείου. 

Όταν μπαίνεις μέσα συναντάς τους ξενώνες όπου φιλοξενούσαν οικογένειες που δούλευαν εκεί. Στο οινοποιείο εκτός από κατοικίες κατασκευάστηκαν δύο ναοί. Ο Άγιος Θωμάς κι ένας καθολικός, η Santa Anna, οι οποίοι λειτουργούν ακόμη και σήμερα σε τακτά χρονικά διαστήματα.

Η φήμη της Αχάια Κλάους έχει εξαπλωθεί σε 43 χώρες του κόσμου όπου εξάγει την περίφημη και γνωστή σε όλους μαυροδάφνη. Μέχρι σήμερα, στις εγκαταστάσεις της, συνεχίζεται η αξιοποίηση του αμπελώνα της με περιορισμένο αριθμό φιαλών κρασιού με τίτλο castro clauss.

Τέλος, στις μέρες μας, το οινοποιείο παραμένει ένας δημοφιλής προορισμός για σύντομες εξορμήσεις καθώς επίσης λειτουργεί και σαν χώρος διαφύλαξης της μαυροδάφνης. 



Βιβή Θ. & Αντωνία Σ.

****************************************************************************************

Μυκηναϊκό νεκροταφείο Βούντενης

Ο μυκηναϊκός οικισμός της Βούντενης αποτελεί μία από τις σημαντικότερες εγκαταστάσεις της λεγόμενης περιφέρειας του Μυκηναϊκού κόσμου. Όπως αποδείχτηκε από τις ανασκαφικές έρευνες που έγιναν τόσο στον οικισμό όσο και στο νεκροταφείο, η ζωή του οικισμού διήρκεσε σχεδόν πεντακόσια χρόνια (1500-1000 π.Χ.). Η Βούντενη και ειδικότερα το πλάτωμα Μπόρτζι είχε όλες τις προϋποθέσεις που ήταν αναγκαίες όχι μόνο για την ίδρυση, αλλά και για την επιβίωση - για μεγάλο χρονικό διάστημα - μιας μυκηναϊκής εγκατάστασης.

Στο νεκροταφείο της Βούντενης συναντά κανείς ενδιαφέρουσα ποικιλία σχημάτων θαλαμωτών τάφων. Υπάρχουν θάλαμοι διαφόρων διαστάσεων και σχημάτων όπως κυκλικοί, τετράγωνοι, πεταλόσχημοι, τετράπλευροι με θόλο καθώς και τάφοι με ακανόνιστη κάτοψη. Οι μεγαλύτεροι από όλους του τάφους είναι οι τάφοι 4 και 75 οι οποίοι εξαιτίας των αρχιτεκτονικών λεπτομερειών τους και των μεγάλων διαστάσεών τους πρέπει να ανήκαν σε αξιωματούχους της μυκηναϊκής εγκατάστασης της Βούντενης.


 

Πολλά από τα ευρήματα που έχουν έρθει στο φως, όπως αγγεία, εργαλεία, όπλα και κοσμήματα, έχουν μεταφερθεί και εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Πατρών.


Η γενική είσοδος είναι 3€ ευρώ, 2€ για άτομα άνω των 65 ετών, δωρεάν για παιδιά, μαθητές, φοιτητές, ανέργους και εκπαιδευτικούς με την επίδειξη της αντίστοιχης κάρτας.

Για πολλούς ο χώρος δεν είναι γνωστός, αλλά αξίζει να τον επισκεφτεί κανείς.

Βασίλης Λ.

***********************************************************************************************

Μουσείο Ακρόπολης

Το πρώτο μουσείο για τα ευρήματα της Ακρόπολης θεμελιώθηκε στα νοτιοανατολικά του Παρθενώνα στις 30 Δεκεμβρίου 1865 και ολοκληρώθηκε το 1874 σε σχέδια του αρχιτέκτονα Παναγή Κάλκου. Λίγα χρόνια αργότερα, στις ανασκαφές του 1885–1890, ανακαλύφθηκαν τα γλυπτά που είχαν καταστρέψει οι Πέρσες κατά την Δεύτερη περσική εισβολή στην Ελλάδα και το μικρό μουσείο παρουσίασε ανάγκη για περισσότερο χώρο. Γι' αυτόν τον λόγο κατασκευάστηκε στα 1888 ένα μικρότερο κτήριο στα ανατολικά του υπάρχοντος κτηρίου, στο οποίο τοποθετήθηκαν οι λιγότερο σημαντικές αρχαιότητες.

Κατά την διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου πολλά από τα εκθέματα αποθηκεύτηκαν στα υπόγεια του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου και στις σπηλιές των γειτονικών λόφων. Επανήλθαν στο μουσείο μετά το τέλος του πολέμου και τοποθετήθηκαν προσωρινά στα 1946 και 1947.

Στα 1953 άρχισαν οι εργασίες για την επέκταση του μουσείου σε σχέδια του αρχιτέκτονα Πάτροκλου Καραντινού: Κατεδαφίστηκε το μικρότερο κτίριο, κτίστηκαν νέες αίθουσες και άλλαξε η διαρρύθμιση των παλιών. Οι πρώτες αίθουσες άνοιξαν το 1956 και η επανέκθεση ολοκληρώθηκε το 1964 με την επιμέλεια του αρχαιολόγου Γιάννη Μηλιάδη.

Παρά τις διαδοχικές επεκτάσεις το κτίριο δεν είχε τις δυνατότητες έκθεσης των ευρημάτων που σταδιακά ανακαλύφθηκαν στον βράχο, ώστε ήδη από το 1974 εγέρθηκε το θέμα της οικοδόμηση ενός νέου κτιρίου. Η ανέγερση νέου μουσείου κρίθηκε επιτακτική καθώς η Ελλάδα άρχισε να προβάλει έντονα το ζήτημα της επιστροφής των μαρμάρων του Παρθενώνα από το Βρετανικό Μουσείο.

Για αυτό το σκοπό προκηρύχθηκαν δύο εθνικοί διαγωνισμοί (1976 και 1979), οι οποίοι απέτυχαν καθώς τα επιλεχθέντα οικόπεδα κρίθηκαν ακατάλληλα, ενώ ένας τρίτος διεθνής διαγωνισμός (1989) ακυρώθηκε τελικά το 1999 όταν ανακαλύφθηκε εκτενής αρχαιολογικός χώρος στο οικόπεδο του στρατοπέδου Μακρυγιάννη που είχε επιλεγεί. Στον αρχαιολογικό χώρο αποκαλύφθηκαν ιδιωτικές κατοικίες και εργαστήρια από την Κλασική εποχή ως και τα βυζαντινά χρόνια. Μετά την ολοκλήρωση των ανασκαφών και την διευκρίνηση της στρωματογραφίας επιλέχθηκαν τα σημεία στα οποία επιτρέπονταν η θεμελίωση του κτιρίου.

Το νέο κτήριο του μουσείου θεμελιώθηκε το 2003 και άνοιξε για το κοινό στις 21 Ιουλίου 2009. Στις 20 Ιουλίου του 2009, πραγματοποιήθηκαν, μεγαλοπρεπώς, τα εγκαίνια του Μουσείου από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια, παρουσία του Προέδρου της ΕΕ και πλήθους ξένων ηγετών. Ο τότε υπουργός Πολιτισμού Αντώνης Σαμαράς, σε μια συμβολική κίνηση, που μεταδόθηκε σε ολόκληρο τον κόσμο, τοποθέτησε κομμάτι μαρμάρου που επεστράφη από το Μουσείο του Βατικανού, σε μετόπη του Παρθενώνα. Η κίνηση αυτή συμβόλισε το ελληνικό αίτημα για επανένωση των μαρμάρων στο νέο Μουσείο της Ακρόπολης. Το νέο Μουσείο της Ακρόπολης είναι στο σύνολό του 25.000 τ.μ. και διαθέτει εκθεσιακούς χώρους με εμβαδόν 14.000 τ.μ.

Πρόεδρος του οργανισμού του μουσείου είναι ο επίτιμος καθηγητής Αρχαιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, Δημήτριος Παντερμαλής.

Το 2000 προκηρύχθηκε νέος διεθνής διαγωνισμός με πρόσκληση 12 γραφείων τα οποία κλήθηκαν να υποβάλουν τις προτάσεις τους. Οι προτάσεις των διαγωνιζόμενων κρίθηκαν το Σεπτέμβριο του 2001 από διεθνή Επιτροπή Αξιολόγησης και το πρώτο βραβείο απονεμήθηκε στο αρχιτεκτονικό γραφείο του γαλλοελβετού Μπερνάρ Τσουμί και στο ελληνικό γραφείο του Μιχάλη Φωτιάδη της Αρχιτεκτονική Συνεργασία ΕΠΕ. Το δεύτερο βραβείο δόθηκε στους αρχιτέκτονες Ντάνιελ Λίμπεσκιντ, Δ. και Λ. Ποτηροπούλου & Συνεργάτες και το τρίτο στο Γραφείο Μελετών Α.Ν. Τομπάζη.

Το μουσείο βρίσκεται στην νότια κλιτύ της Ακροπόλεως, στο οικόπεδο του πρώην στρατοπέδου Μακρυγιάννη, σε ευθεία απόσταση 280 μέτρων από τον Παρθενώνα. Η κύρια είσοδος του κτηρίου βρίσκεται επί της οδού Διονυσίου Αρεοπαγίτου ενώ περικλείεται από τις οδούς Μακρυγιάννη, Χατζηχρήστου και Μητσαίων. Εξυπηρετείται από τον σταθμό «Ακρόπολη» της γραμμής 2 του Μετρό. Υπάρχουν δευτερεύουσες είσοδοι από τις οδούς Μακρυγιάννη και Χατζηχρήστου.

Νίκη Κ. & Σοφία Β.


********************************************************************************************************

Μικροί μηχανικοί σε δράση

Δημιουργήσαμε τις πρώτες ρομποτικές κατασκευές μας! Ξεκινήσαμε με το σαλιγκάρι που εκπέμπει φως για να επικοινωνήσει. Συνεχίσαμε με την κατασκευή ανεμιστήρα διαφορετικών ταχυτήτων και δημιουργήσαμε ρομπότ κατάσκοπο που ελέγχει την κίνηση και… μιλάει.

Τέλος δημιουργήσαμε δορυφόρο που εξερευνεί το διάστημα και μετακινείται για να αποφεύγει μετεωρίτες.